özümüzünkü

1. əvəz. Özüm(üz)ə aid olan, özüm(üz)ə məxsus olan; mənimki, bizimki. Kitablar özümü(zü)nküdür.

2. İs. mənasında adətən cəm şəklində: özüm(üz)ünkülər – mənə, bizə yaxın olan adamlar, yoldaşlarım(ız). Özümü(zü)nkülər gəldilər. – <Südabənin anası:> Qonumqonşu dövrəmə yığışsın, gözümü özümüzünkülər bağlasınlar. M. İ..